tłumacze przysięgli

Język japoński jest to język wschodnioazjatycki, którym posługuje się ponad 120 milionów osób. Jest to język odmienny od polskiego: inna składnia (w japońskim podmiot – dopełnienie – orzeczenie, w polskim podmiot – orzeczenie – dopełnienie), inny alfabet (logograficzny, wywodzący się z alfabetu chińskiego; jeden zestaw znaków kanji i dwa sylabariusze hiragana i  katakana, których używa się zależnie od sytuacji) oraz całkowicie odmienny od polskiego alfabet fonetyczny. Wszystkie cechy sprawiają, że język japoński jest językiem szalenie trudnym do nauczenia się.

Osoby, które chcą zostać tłumaczami przysięgłymi tego języka muszą wykazać się nie lada zdolnościami językowymi, olbrzymią cierpliwością oraz bardzo zasobną pamięcią. Kandydat na tłumacza przysięgłego języka japońskiego musi poświęcić mnóstwo czasu na to, aby zapoznać się ze słownictwem z zakresu ekonomii, prawa, administracji. Bardzo trudno jest znaleźć kurs, który by przygotowywał, albo chociaż odrobinę pomagał w tych  przygotowaniach, dlatego też tłumacz musi zagospodarować dużo czasu na samodzielną naukę specjalistycznych słów i zwrotów.

Bardzo mało jest tłumaczy przysięgłych tego języka – w Warszawie sześciu, a na terenie całego kraju osiemnastu. Większość z nich (dwanaście osób) uzyskała prawa do wykonywania zawodu przed ustawą z dnia 25 listopada 2004 roku o zawodzie tłumacza przysięgłego, która wprowadziła obowiązek zdania egzaminu, na podstawie którego wydawane są uprawnienia do wykonywania zawodu tłumacza przysięgłego. Nad przebiegiem egzaminu czuwa specjalna komisja, powołana przez Ministra Sprawiedliwości. Oddzielna ustawa szczegółowo określa sposób przeprowadzenia egzaminu.

Osoby, które poradzą sobie z zadaniami na części ustnej i pisemnej egzaminu na tłumacza przysięgłego języka japońskiego mogą liczyć na wysokie zarobki. Język japoński, jako język pozaeuropejski, którego alfabet nie jest pochodzenia łacińskiego, należy do grupy czwartej języków (podziału języków również dokonał Minister Sprawiedliwości). Ważny jest również prestiż zdobywany wraz ze świadectwem wydawanym przez Ministra Sprawiedliwości potwierdzającym nabycie uprawnień do wykonywania zawodu tłumacza przysięgłego.